Dean i Castiel - aniołki na str. 12

Od soboty 2 marca, mieszkają z nami dwa małe wariaty. Ich datę urodzenia określa się na czerwiec 2012. Życie ich nie rozpieściło, ale od początku:
Rudasek kiedy był malusieńkim kociątkiem mieszkał w kartonie pod blokiem i pełnił funkcję zabawki dla rozwydrzonych dzieciaków. Chory i wycieńczony w końcu czekał na śmierć w tym pudle. Czarnulek został znaleziony w deszczu, wysoko na drzewie przy ruchliwym skrzyżowaniu. Oba maluchy poznały się w DT i zaprzyjaźniły. Potem w sierpniu znalazły wspólny Dom, ale po 2 miesiącach właścicielka wypięła się na nich i oddała ich do kolejnego DT. Potem w grudniu maluchy wróciły do fundacji, która opiekowała się nimi na początku.

W lutym minęło ok. pół roku od śmierci 20letniego kocura mojej TŻ. Coraz częściej były rozmowy o kotach, dlatego padła decyzja, że musimy się zakocić.

Jako, że kocham ragdolle myślałyśmy o maluchu tej rasy. Zaczęło się szukanie hodowli, a równolegle ogłoszenia o adopcji różnych kociąt. Zobaczyłam tę dwójkę na miau, coś zaiskrzyło i to mocno. Historia maluchów wzruszyła mnie i J. okropnie, a wygląd i opis obu kociaków rozczulił do granic. Ale jeszcze wtedy nie byłyśmy gotowe na dwa koty, miał być JEDEN. Szukałyśmy dalej, miałyśmy do wyboru piękne ragdolle, koty w typie raga i Maine Coon do adopcji, urocze rude europejczyki. Nic, ciągle wracałam do zaprzyjaźnionej dwójki. Po przeczytaniu morza artykułów i wpisów na forach o zaletach dwupaków, zdecydowałyśmy się na tę parkę. Po prostu przeznaczenie.

Nowy dom, nowe życie...więc dostali również nowe imiona.
A więc:

rudy -----> Castiel
czarny ---> Dean

Już od pierwszych minut przebojowy Cas zwiedzał mieszkanie i ciekawie zaglądał w każdy kąt. Dean przesiedział kilka minut w transporterze zanim ośmielił się wyjść. Po ostrożnym zwiedzeniu mieszkania uciekł pod łóżko i spędził tam jakieś 4 godziny. W porównaniu do tego co się naczytałam, to nawet on dość szybko się zaaklimatyzował. Późnym wieczorem już się ufnie wtulał w ręce.

Po kilku dniach, maluchy miały już swoje ulubione kąty i ulubione miejsca do spania. Z każdym dniem pozwalali sobie na coraz śmielsze badanie terytorium. W drugą noc np. Dean ośmielił się wskoczyć na szafę w sypialni, a trzeciego na drzwi do łazienki. Nasz mały czarnuch ogólnie jest ciut większym odkrywcą niż rudy Cas. To Dean testuje nowe zakamarki, a Cas odwiedza je dopiero później.
Być może dlatego drapak "należy" głównie do Deana- wyleguje się na półkach, drapie w niego ciągle i wyżywa się na dyndającej kulce, a ostatnio nawet odpoczywa w budce (!). Castiel przez pierwsze 3 dni traktował drapak jak schodki do pobliskiego stolika. Próbował drapać bok kanapy, ale nie pozwalałyśmy mu na to. Rudy uparciuch w końcu we wtorek zaczął używać drapaka. Zawsze jak drapie przylatuje do niego Dean i drapią ramię w ramię. Boski widok.

Maluchy mają różne charakterki, ale nigdy w życiu nie stwierdzę, że któregoś "wolę bardziej". Pięknie się uzupełniają:
Rudy Castiel jest bardzo otwarty i pierwszy się garnie do miziania. Lubi przychodzić do nas rano do łóżka i wtulać się. Z zabawek najbardziej lubi wędkę z piórkiem, pozostałymi bawi się bardzo rzadko i zazwyczaj chwilkę. Rolling eyes

Dean jest troszkę powściągliwy, do niego trzeba przyjść i się przypomnieć. Ale czasem ma takie momenty, że sam przybiega, robi kilka baranków pod rząd, siada na kolanach i wpada w szał miziankowy. Lekką nieśmiałość rekompensuje za to swoją kreatywnością do zabaw. Uwielbia szaleć z zabawkami i najlepiej jak są to zabawki instant, czyli: papierowa kulka, kulka z reklamówki, orzech włoski, itd.

(Jeśli ktoś wie, skąd chłopaki mają imiona, to pewnie wie również, że do pełni obrazu brakuje jeszcze Sammiego. Ten pojawi się za rok-dwa. I będzie ragdollem. Wesoly

)

Chłopaki mają parcie na szkło. Bezbłędnie pozują przed obiektywem.

Ostatnio zmieniony przez Marla dnia Sob 15:17, 05 Lip 2014, w całości zmieniany 4 razy

sa cudowne a wy macie wieeelkie serca! oby takich ludzi bylo wiecej. Moj kocurek Stefanek tez latwego zycia nie mial, trafil do nas ze schroniska smutny wystraszony. Teraz jest wielkim czarnym kocurem i cudownym opiekunem dla naszej 3miesiecznej ragdollki Ani

Piękne kociaki, bardzo się cieszę, że do Was trafiły. Liczę na dużo cudownych zdjęć z przystojniakami Wesoly

Sliczne koteczki... Rolling eyes

Zawsze miałam słabość do Deana Winchestera

Teraz ewidentnie też mam lecz tym razem Dean coś hojniej owłosiony

uwielbiam takie historie z happy endem
kociska cudne - zdjęcia rewelacyjne więc proszę się nie ograniczać tylko zalewać nas nawałnicą fotografii

Przepiękne futrzaki

Liczę na dotrzymanie obietnicy o ilości fotek

Ostatnio zmieniony przez Jola123 dnia Pon 23:28, 11 Mar 2013, w całości zmieniany 2 razy

Ja też proszę o ogromne ilości zdjęć. Mam dwie przedstawicielki rasy europejskiej i uważam, że to bardzo mądre koty są Ya winkles

Piękna historia, piękne koty i zdjęcia! Wesoly

Dziękuję za ciepłe przyjęcie naszych Erłopejczyków.

Cas dziś rano odkrył gdzie lądują jego siuśki i kupka. Wesoly

Tak go to zainteresowało, że zwisał na sedesie przez cały czas, nawet huk spłuczki go nie przegonił. Odtąd gdy tylko ktoś korzysta z WC to ruda wiewióra już oblega porcelanowy tron.

Tymczasem trochę więcej Deana:
Wesoly

Wieczorne przytulaski. Heart

slicznosci

No to ostatnie zdjęcie rozwala na maksa... przeurocze Wesoly

Na Walentynki idealne, szkoda że juz były...

Zdjęcia i kociaste na nich cudowne

I ja na pewno nie będę miała nic przeciwko zalewania zdjęciami

Świetny dwupak i kolorystycznie bardzo ładnie skomponowany.

Też zaczynałam od dwóch dachówek rok po roku. Były wspaniałe - same nas sobie podzieliły - każdy miał swojego opiekuna. Kochaliśmy je bardzo przez 11 i 14 lat. Heart

Uwielbiam czarne koteczki , zminiaturyzowane czarne pumy a mam do nich taka ogromna slabosc i te oczka mmmm.. Heart