Ragdollowy charakter

Ogladalam niedawno,program"Kot z piekla rodem"na Animals Planete.Obiecalam sobie po tym co zobaczylam,ze nie bede narzekac na moje koty,ze sa malo miziaste.Byl w tym programie pokazany agresywny Ragus,ktory atakowal swoich wlascicieli.

Moim zdaniem ten program powinien się nazywać "Opiekunowie z piekła rodem", a nie "Kot z piekła rodem". We wszystkich odcinkach jakie widziałam problemem byli bezmyślni ludzie nie wkładający nawet minimum wysiłku w to, żeby zrozumieć naturę swoich kocich dzieci, a nie Bogu ducha winne koty.

Ines zgadzam sie z Toba.Rzeczywiscie,tez odnioslam wrazenie,ze problem tkwi we wlascicielach.Byli to ludzie, ktorzy nie utworzyli wiezi ze swoim kotem i nie rozumieli swojego pupila.Ta agresja Ragdolla byla dla mnie niezrozumiala.Sama mam w domu Ragusia i przeciesz to jest sama lagodnosc i delikatnosc.Dlatego nie rozumie tego co widzialam w tym programie.

Bardzo często problemy behawioralne u zwierząt biorą się od nieodpowiedniego podejscia ich właścicieli ale to nie zawsze idzie w parze . Miałam do czynienia z ragdollami baaaardzo agresywnymi ale nie dlatego że były nieodpowiednio traktowane przez właściciela ale tylko dlatego że były po agresywnych rodzicach . Niestety agresja się niesie i to tylko , tak jak zaznaczam to wielokrotnie zależy od hodowcy jakie kocięta powołuje na świat .
Najprościej ujmując każdy kot z przejawem agresji powinien być eliminowany z planu hodowlanego . Bez względu na to ile kosztował i jaki jest piękny

	Ines napisał:
	Moim zdaniem ten program powinien się nazywać "Opiekunowie z piekła rodem", a nie "Kot z piekła rodem". We wszystkich odcinkach jakie widziałam problemem byli bezmyślni ludzie nie wkładający nawet minimum wysiłku w to, żeby zrozumieć naturę swoich kocich dzieci, a nie Bogu ducha winne koty.

Oglądam ten program od dość dawna i śmiechu czasem co nie miara... z ludzkiej głupoty, ale cóż Wesoly

całe szczęście mieszkamy w PL i ludzie tutaj czytają i pytają...

Czasem oglądając ten program zastanawiałam się czy Ci ludzie naprawdę nie zdają sobie sprawy z tego, że kot np. musi mieć czym się pobawić lub mieć miejsce do leżenia i ostrzenia pazurków? Pokazują tam zazwyczaj rzeczy tak oczywiste, że chyba dziecko by to wiedziało, że np. czasem z kotem trzeba się pobawić i każdy nawet starszy poleci za wędką czy laserem....

Wydaje mi sie ,ze dla kota ktory nie wychodzi,taka zabawa jest czesto jedyna rozrywka.To na prawde mozna wpasc w depresje i byc agresywnym.
Jednak Ula pisala o agresywnych Ragusiach.Jednak jak tak patrze na mojego Teosia ,to trudno w to uwierzyc.Szczytem "miziaka" to on nie jest,ale do miana agresywnego to mu jest baardzo daleko.

Czy ragi maja wrzliwe na dotyk tylne łapki?
MOjego Daliątka nie da sie w nie dotknac i wygląda to na bardzo duze łaskotki (mam tak samo Wesoly

)

Kiedy to czytałam, Lussy spała koło mnie na łóżku, więc odruchowo za łapeczki tylne złapałam - dotykam z góry i od spodu NIC.
Myślę, że Dalijka wyrośnie z tego, to tylko takie dziecięce błazeństwa.

Może próbuj leciutko głaskać po wierzchu łapek kiedy mała śpi. A później kładź na łapkach dłoń i tak trzymaj. Powinna się przyzwyczaić do dotyku.

Ja sie kladzie reke i jej nie rusza po lapkach to zazwyczaj reakcji brak, ale jak hce poglaskac to zaraz łapki uciekaja Wesoly

To nie dotyczy tylko Ragdolli, taka jest kocia natura, koty nie lubią, gdy dotyka sie je w okolicach tylnych łapek. Być może jest to kwestia poczucia bezpieczeństwa - leżenie na plecach i bicie silnymi łapami przeciwnika to bardzo fundamentalny element obrony w walce z silniejszym napastnikiem. Myślę, że jest to dyktowany naturą odruch, bo dotykając tylnych łap mamy możliwość je unieruchomić i kot zostaje pozbawiony najskuteczniejszej formy obrony. Obserwując swoje kotki dochodzę do wniosku, że ten odruch powoli zanika wraz z budowaniem zaufania między opiekunem, a kotem.

Hmm.. Ines u nas dla przykładu nigdy takiego zachowania nie było. Nie wiem czy taka kocia natura a mnie się trafiły" nie kocie" osobniki cz też z naturą nie ma tak wielkiego związku a raczej z upodobaniem Dalii.

Bo każdy kot to inny charakter i inaczej reaguje. Milan łapany za tylne łapy momentalnie robi szpagat wywalając okolice intymne

bo od początku uwielbia mizianki po jajuszkach (wydmuszkach)

Katrina nie robi nic ,leży i patrzy z wyrzutem " hej ja wolę za uchem". Evuś stosuje zasadę jak miziasz po tyle to nie zapomnij o reszcie i nadstawia co kilka sekund inną część swojego ciałka

A Akira wykorzystuje fakt że jestem blisko i liże mnie gdzie popadnie nie zwracając zupełnie uwagi na to co robię Heart

Moja brycholka uwielbia wszelkie pieszczoty, a ponieważ ja jestem zakochana w jej łapkach, to często je macam

Głównie tylne właśnie. Nie ma nic przeciwko, wręcz przeciwnie, bardzo jej się to podoba... Raguś natomiast ogólnie nie lubi być dotykany po łapkach, ale jakoś specjalnie też nie odskakuje. Dachówka ma wszystko w nosie, czyli też nie reaguje...

Ja całuję łapeczki moich chłopców i żaden nie ma nic przeciwko. Mruga

U mnie Rosi nie przepada za dotykaniem i mizianiem tylnych łapek, ale czasami łaskawie pozwala

Simbuś natomiast uwielbia mizianie między poduszeczkami i wtedy rozcapierza łapkę na maksa i wyciąga "rób ma tak jeszcze"

Sabina (dachóweczka) nie pozwalała dotykać tylnych łapek.

Faktem jest, że niechęć do dotykania tylnych łap to często opisywane zjawisko, a Ragdollowy charakter raczej to zachowanie wycisza, niż potęguje, a więc inaczej niż sugerowała Dalia. Na pewno też większy problem będzie z kotem po przejściach, niż z takim wychowywanym od początku w atmosferze zaufania i to reakcje tych pierwszych kotów zazwyczaj są opisywane, choć i to nie jest reguła, bo ufność to też jest kwestia zmienna i zależy od osobowości kota.

Moje dziewczyny na samym początku się wzdrygały, gdy przykładowo obcinałam im pazurki u tylnych łap - wtedy łapkę trzeba złapać pewnie i ją unieruchomić. Nie okazywały tego w gwałtowny sposób, ale wyraźnie nie czuły się wtedy pewnie i było to dla mnie zrozumiałe.