Szymborska "Kot w pustym mieszkaniu"

Kot w pustym mieszkaniu

Umrzeć - tego nie robi się kotu.
Bo co ma począć kot
w pustym mieszkaniu.
Wdrapywać się na ściany.
Ocierać między meblami.
Nic niby tu nie zmienione,
a jednak pozamieniane.
Niby nie przesunięte,
a jednak porozsuwane.
I wieczorami lampa już nie świeci.
Słychać kroki na schodach,
ale to nie te.
Ręka, co kładzie rybę na talerzyk,
także nie ta, co kładła.

Coś się tu nie zaczyna
w swojej zwykłej porze.
Coś się tu nie odbywa
jak powinno.
Ktoś tutaj był i był,
a potem nagle zniknął
i uporczywie go nie ma.

Do wszystkich szaf się zajrzało.
Przez półki przebiegło.
Wcisnęło się pod dywan i sprawdziło.
Nawet złamało zakaz
i rozrzuciło papiery.
Co więcej jest do zrobienia.
Spać i czekać.

Niech no on tylko wróci,
niech no się pokaże.
Już on się dowie,
że tak z kotem nie można.
Będzie się szło w jego stronę
jakby się wcale nie chciało,
pomalutku,
na bardzo obrażonych łapach.

I żadnych skoków pisków na początek.

Smutny Smutny

Ten wiersz wybitnie zwrócił moją uwagę, dawno temu... Jest taki... prawdziwy

No właśnie

ten wiersz jest piekny :>

O matulu

wyciskacz łez do bólu

Smutny i jak strasznie prawdziwy.

Smutny

Jestem zwolenniczką Szymborskiej, chodź preferuje Tetmejera.
Kocham Młodą Polskę.

Ostatnio zmieniony przez Professor Bijąca Wierzba dnia Nie 9:52, 23 Paź 2011, w całości zmieniany 1 raz

Bardzo lubię Szymborską. Piękny wiersz.

uwielbiam Szymborską i ten wiersz <3

Piękny.

Też bardzo lubię ten wiersz, chociaż jest straszliwie smutny...
Czytałam gdzieś, że Wisława Szymborska napisała go po śmierci swojego długoletniego partnera - Kornela Filipowicza. Kot rzeczywiście istniał i został sam po jego śmierci, a p. Wisława opiekując się biedactwem była nie TĄ ręką od ryby Smutny

Uwielbiam ten wiersz!

Czytałam dużo Szymborskiej kiedyś.. Pamiętam jak wpadłam na ten wiersz i mojego kociastego zaraz potem wytuliłam. Jest tak prawdziwy.. i przepełniony emocjami.