małżeństwo jeszcze bez dzieci a z ragdollkiem?

Oj ja też się nasłuchałam takich tekstów, teraz żałuję , że jak miałam dużo czasu (czytaj nie było dzieciaków) nie wziełam psa. teraz miałabym super, fajnego ułożonego psiaka o którym marzę od lat...

jak się przeprowadziliśmy na swoje też się tego nasłuchałam i tekst typu "róbcie dzieci a nie zwierzaki bierzecie". miałam to gdzieś i zaadoptowaliśmy naszą kochaną koteczkę. potem pojawiła się 2 dzieciaków Wesoly

ostatnio powiedziałam teściom że mamy zarezerwowanego ragdollka i co usłyszałam : ''wam się w głowie poprzewracało, weżcie się za 3 dziecko ...'' - ręce mi opadły to mało powiedziane

mam to gdzieś i dziś dostałam kolejną porcyjkę zdjęć od hodowli Rolling eyes

Cóż ja mam 26 lat, w sierpniu wychodzę za mąż. Mieszkam z Narzeczonym już od 2 lat i ciągle tylko słyszę o dziecku od innych. Teraz remontujemy mieszkanie, 2 pokoje duże to już usłyszałam, że może lepiej 3 bo gdzie ja dziecko zmieszczę i jeszcze ten mój zwierzyniec (mamy kota i świnki morskie). A jak powiedzieliśmy, że chcemy kolejnego kota to patrzyli na nas jak na wariatów, bo dziecko powinniśmy robić. Już nie wspomnę o tym, że multum znajomych i część rodziny nie wie, że u nas z dzieckiem może być ciężko ze względu na moje zdrowie, a po drugie szczerze mówiąc wcale nam się nie pali i na dzień dzisiejszy nie mamy ochoty starać się o dziecko, nawet gdyby jakimś cudem się udało z tym stanem zdrowia je mieć. Takze teksty denerwują mnie strasznie i łączę się z wami w bólu.

O jaks ciekawa dyskusja! Jak dobrze wiedzieć, ze takie gadanie to zjawisko globalne, a nie tylko lokalne!
Ja i Narzeczony znamy się od około 7 lat. Razem jesteśmy ledwo ponad dwa lata. Zamieszkaliśmy razem po 10 miesiącach związku. (Jeszcze jako najlepsi przyjaciele rozwazalismy podnajem wspolnego mieszkania). W pierwszą rocznicę się zaręczyliśmy, a kot pojawił się po kolejnych 6 miesiącach. Dzisiaj Leon ma prawie 11 miesięcy, a my nie wyobrażamy sobie, by w domu kota nie było (nie wazne, ze cholera z niego paskudna). Jak widać decydując się na siersciucha bylismy ledwo 1.5 rocznym zwiazkiem a tesciowa i tak biadolila ze wnuka, a nie kota! Dziadkowie to samo. Wujostwo stwierdzilo ze bedzie tak jak z kuzynostwem, ze 3 lata po slubie a oni zamiast wnuka psa mu przyjechali przedstawic, a on juz wieko trumny zaczyna otwierac!

Ogolnie jestesmy z rodzin, gdzie zwierzęta w domu byly, ale znajdowane, wiec wiesc ze za kota damy prawie 2k blyskawicznie obiegla rodzine. I pojawiły się pretensje ze samochodu nie mamy, ja zarabiam stazowe, a kota za 2k kupujemy, kiedy na ulicy pełno zwierząt. Dziś mam Leona, starego Opla, normalną pracę i plan zmiany statusu związku na fejsbuku. Dzieci? Na pewno nie teraz, u progu kariery, bo fakt taki, ze stabilizacja za słaba, potem znów może okazać się, że będzie za późno. Mam dopieto 24 lata, a mój zegar troszkę za szybko czas mi odmierza. Ale wiecie, to i tak bedzie wina kota Mruga

tego się nie przeskoczy.

U mnie również od kilku miesięcy jest kot, a z narzeczonym mieszkamy od ponad roku razem. Ja nalegałam na kota, ponieważ ciągle w domu rodzinnym koty były. Wymarzyłam sobie Ragdolla i chociaż na początku narzeczony nie był przychylnie nastawiony (twierdził, że woli psy...) to teraz oboje nie wyobrażamy sobie życia bez naszego Lennoxa. Jest naszym oczkiem w głowie. Również często słyszę od rodziny zdania o dziecku, ale na wszystko przyjdzie kiedyś czas. Wychowamy kota, który na pewno będzie wielkim przyjacielem naszych przyszłych dzieci Wesoly

Dziewczynki, dobrze robicie.
Nie przejmujcie się gadaniem innych. Spełniajcie SWOJE marzenia. Rolling eyes

Trzeba wystosować apel do rodziców dorosłych dzieci. Dajcie im żyć jak sobie wymarzą,kolejność podejmowanych decyzji zostawcie Swoim dorosłym już dzieciom.Niech czerpią z życia garściami, byle byli szczęśliwi.

Pięknie Boszka podsumowała <3